De Verenigde Staten verrassen vriend en vijand

De centrale banken van de Verenigde Staten, Europa en het Verenigd Koninkrijk verhoogden allemaal hun beleidsrente verder met 0.25 %. De Amerikaanse centrale bank stelde deze verhoging eerder met een maand uit, door in juni een pauze te nemen. Deze verhogingen werden volledig door de markt verwacht.

De inflatie is overal nog hoog, maar in de Verenigde Staten wijst alles erop dat de inflatie verder daalt. De marktverwachtingen geven aan dat het de laatste, of toch zeker de voorlaatste, renteverhogingen waren. Indien de inflatie blijft afkoelen, heeft de Amerikaanse centrale bank geen reden meer om de rente verder te verhogen. Toch verwacht de markt geen snelle verlaging meer van de rente, aangezien de economie veerkrachtiger lijkt dan eerst gedacht.

In Europa daalt het algemene inflatiepeil, maar de kerninflatie (de inflatie zonder de volatiele energie en voedselprijzen) blijft hoog, en daalt nog niet. Het algemene inflatieniveau binnen Europa neemt wel af, maar vooral met dank aan lagere energieprijzen. Dit bemoeilijkt de evenwichtsoefening van de Europese centrale bank. Ondanks de hoge inflatie zal Europa voorzichtig zijn om de rente verder te verhogen, en zal ze waarschijnlijk in de voetsporen treden van de Amerikaanse centrale bank. De rentes blijven verhogen heeft als risico om te veel financiële zuurstof weg te nemen, en zou de kans op een recessie aanzienlijk verhogen.

In het geval van het Verenigd Koninkrijk is de inflatie nog hoger door de sterke afhankelijkheid van import en de hoge druk op de lonen. Het goede nieuws is dat de inflatie er sneller daalt dan verwacht. Zowel het huidige inflatiepeil als de verwachte inflatie liggen er wel nog altijd duidelijk hoger dan de rest van Europa. 

Er kwamen nieuwe PMI-cijfers uit. De enquêtes van aankoopdirecteuren, die een indicatie geven over economische expansie of contractie, wijzen vandaag opnieuw op contractie van de Amerikaanse industrie en een expansie van de dienstensector. De dienstensector toont opnieuw zijn sterkte en houdt de Amerikaanse economie recht. In Europa weegt de industrie zwaarder door en valt het cijfer onder het 50-niveau: het optimisme in Europa lijkt met andere woorden grotendeels voorbij.

Opvallend is het contrast tussen de verrassingsindex van Europa en de Verenigde Staten. De Verenigde Staten kon vriend en vijand verrassen met een economie die heel robuust bleek. Hun economische groei was hoger dan verwacht, en ook de bedrijfsresultaten konden globaal gezien opnieuw de verwachtingen overtreffen. Dit terwijl de desinflatie zich kon doorzetten, waardoor de markt erop rekent dat we de laatste renteverhogingen gezien hebben.

In Europa ging het de andere kant op: na een eerder optimisme doet de Europese economie het minder goed dan eerst werd aangenomen. De economische groei viel terug en toont dat ze gevoelig is aan de industriële ontwikkelingen. De wereldwijde vraag naar goederen neemt af, terwijl de financieringskosten toenemen. Daarnaast sputtert de Chinese economie, een heel belangrijke afzetmarkt voor Europa. Het feit dat er eerder heel veel optimisme zat in de Europese groeiverwachtingen, en die van China, speelt hier natuurlijk ook een rol. De kwartaalgroei kon wel positief verrassen, vandaar de laatste opsprong.

Vorige week verlaagde Fitch onaangekondigd de kredietwaardigheid van de Amerikaanse overheid van AAA naar AA+. Na de eerdere episode van het schuldenplafond geeft dit een duidelijk signaal dat de Amerikaanse overheid best zaken op orde kan stellen in hun fiscaal- en schuldenbeleid. Er zijn structurele oplossingen nodig om het steeds opnieuw overschrijden en goedkeuren van het schuldenplafond, en het politieke spel dat errond wordt gespeeld, te vermijden. Dit kan een voordeel zijn, waardoor men in de toekomst wat bedachtzamer te werk kan gaan. Met deze ‘downgrade’ wijzigt er niets fundamenteels aan wat iedereen al wist, en dit zal dus ook geen langetermijngevolgen hebben. Standard & Poor’s deed dit eerder al in 2011. Daaruit trok de markt lessen, door contracten zo aan te passen dat er geen financieel-technische impact is als gevolg van een wijziging in de kredietwaardigheid van de Verenigde Staten. Een bijsturing in de positionering van de kernfondsen is dus niet nodig.

De kans op een recessie is nog steeds aanwezig, maar zeker in de Verenigde Staten zijn er redenen om minder pessimistisch te zijn. De vrees voor een verder stijgende rente is bekoeld na de bemoedigende inflatiecijfers. Daarnaast toonden de bedrijfswinsten zich opnieuw veerkrachtig. Door breed te spreiden tussen thematische beleggingen en verschillende geografische zones wordt de beleggingsportefeuille gewapend voor mogelijks toenemende onzekerheid tijdens de komende maanden, zonder aan het opwaarts potentieel in te boeten.

De voorkeur wordt gegeven aan Amerikaanse aandelen. De sterke bedrijfsresultaten, de desinflatietrend en het verwachte einde van de renteverhogingen onderbouwen de positieve trend in de Verenigde Staten.

In Europa zijn er meer kopzorgen en is de positionering voorzichtiger. Dit heeft verschillende oorzaken. De kerninflatie is er nog steeds hoog, en de economische verwachtingen worden negatief bijgesteld. Er is ook de grote afhankelijkheid van het herstel van de industrie en de Chinese economie. De oorlog in Oekraïne verzeilde wat op de achtergrond van de actualiteit, maar zorgt nog altijd voor een onvoorspelbaar extern risico.

Verder is een belangrijke positie weggelegd voor de Aziatische markten.

Japan behoudt een belangrijk gewicht. Een zwakke yen, een relatief aantrekkelijke beurs waar er toenemend belang is voor winstgevendheid en efficiëntie, al bij al beperkte inflatie en  een ondersteunende centrale bank, maken van Japan een mooi alternatief.

Er wordt sinds enkele maanden opnieuw de kaart van India getrokken. De sterke economische groei, het pro-economisch beleid en een gezonde demografie onderbouwen deze keuze. Inflatie is er beter onder controle en bevindt zich zelfs op een lager niveau dan die van de Westerse markten. Dit biedt samen met de relatief goede groeiverwachtingen van de Zuidoost-Aziatische markten, een mooi perspectief om te diversifiëren.

China heeft het vandaag economisch moeilijk: de Chinese consument wacht af en de verwachte her-openingseuforie is uitgebleven. China blijft wel één van de belangrijkste economische blokken ter wereld, waar selectief waarde te rapen valt. Het economische scenario vandaag is echter vrij negatief, en vertaalt zich in een beperkt gewicht in Chinese aandelen.

Overheidsobligaties werden breed bijgekocht om het obligatiegewicht op peil te houden. Het einde van de rentestijgingen lijkt in zicht, waardoor er zich binnen obligaties opnieuw meer opportuniteiten kunnen voordoen. Duitse, Franse, Spaanse, Italiaanse en ook Oost-Europese obligaties behoorden tot de selectie.

Er werd een startpositie genomen in overheidsobligaties van het Verenigd Koninkrijk met een lange looptijd. Heel veel slecht nieuws zit reeds ingeprijsd in deze Britse ‘gilts’. Na al het pessimisme post-Brexit en de verzwakking van de Britse munt, gaat de inflatie eindelijk de goede kant op. Daarnaast gaat het niet goed met de Britse economie, en dat geeft ruimte voor renteverlagingen van zodra de inflatie onder controle is. Dit kan dit type obligaties ten goede komen.

De aandelenmarkten kende een goede maand juli, al nam de onzekerheid weer even toe tijdens de start van augustus. Veel economische indicatoren zijn de laatste maanden positief geëvolueerd, maar voorzichtigheid blijft wel op zijn plaats. De vooruitzichten blijven namelijk troebel. We houden daarbij rekening met voldoende diversificatie en risicobeheersing. Het blijft dus een delicate evenwichtsoefening van verschillende factoren om tot een kwalitatief en efficiënt vermogensbeheer te komen.