Amerika kleurt rood

Het lijkt erop dat Trump – met overwicht – de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2024 naar zich toe zal trekken. In de media werd een nek-aan-nekrace voorspeld, maar daarbij werd (voor de zoveelste keer) onvoldoende rekening gehouden met het disproportionele systeem van kiesmannen. In de voorafgaande maanden van deze stembusgang namen de financiële markten een duidelijker standpunt in waarbij aan de Republikeinse kandidaat een kans van meer dan 70 % werd toegekend.

Ook in beide Kamers lijkt zich een Republikeinse meerderheid te vormen. We zien liever een asymmetrische samenstelling, maar voor belangrijke beslissingen is een gekwalificeerde meerderheid nodig en het ziet er niet naar uit dat de GOP dat niveau zal bereiken.

De Amerikaanse aandelenmarkten gaven de voorkeur aan Trump boven Harris en vieren dit met een beursrally van bescheiden orde. De onzekerheid over de economische politiek van de democratische kandidate wekte meer wantrouwen dan de legendarische wispelturigheid van Trump.

Op middellange termijn zal ook dit laatste een negatieve factor vormen. Men vermoedt dat de positieve gevolgen van de ondernemingsvriendelijkere politiek daarvoor zullen compenseren, maar hoe dan ook wordt het een bonkig opwaarts pad voor de aandelenbeurzen in de VS.

De Europese beurzen zullen in eerste fase een ongunstig scenario van tariefverhogingen en handelsbeperkingen moeten verwerken in hun koersen. Maar we vermoeden dat dat voor een belangrijk deel al gebeurd is tijdens de voorafgaande weken, toen de overwinning van Trump zo goed als vaststond (voor de financiële markten). Na verloop van tijd zal het inzicht groeien dat de 600 aandelen van de Eurostoxx-index gemiddeld maar 6 % van hun omzet realiseren in de VS.

We verwachten een ondernemingsvriendelijk klimaat, maar dat houdt ook de afbouw in van allerlei ecologische maatregelen en pogingen om de Amerikaanse economische groei aan te zwengelen. Overbodige pogingen, want de groei in de VS is nu al stevig genoeg (maar ongelijk verdeeld) en vormt opwaartse druk op de inflatievoeten. Dat zal de Fed ook vertragen op het neerwaartse pad van de beleidsrente.

Ongetwijfeld zal de Amerikaanse president zijn machtspositie gebruiken om zijn geliefde wapen in te zetten: tariefverhogingen. Een dwaze en domme politiek, want zo verhoogt hij de binnenlandse inflatie en de langetermijnrente terwijl de dollar versterkt. Zo wordt de internationale competitieve positie van de VS (licht) verzwakt. Dat bevoordeelt het opnemen van Amerikaanse bedrijven in de aandelenselectie maar vermindert in belangrijke mate de aantrekkelijkheid van obligaties in Amerikaanse dollar. Banken, fossiele energie maar ook sommige mega-capbedrijven in de technologiesector zullen waarschijnlijk als eerste naar boven bewegen. Je weet maar nooit met deze onvoorspelbare figuur aan het hoofd van de regering, met een grote fanatieke aanhang die hem in welke richting dan ook zal volgen en zijn eigen partij die machteloos aan zijn voeten ligt.

Normaal gezien zou dit ook voor farmabedrijven een startschot voor een beursklim moeten inhouden. Maar het vooruitzicht dat de radicale R.F. Kennedy Jr. een belangrijke stem zou krijgen in het beleid voor deze sector, schrikt de beleggers voorlopig (terecht) af.

Een eerste test zal zijn of de verkozen president er inderdaad in kan slagen om het militaire conflict in Oekraïne versneld te beëindigen of minstens ernstige vredesgesprekken op gang te brengen. Als dat niet lukt, zal noch hij, noch zijn aanhang zich daaraan storen en zal Europa de schuld krijgen.  

Op korte termijn verwachten we dus wat hogere beurzen, wat hogere LT-rente, wat hogere inflatieverwachtingen, een wat hogere dollar, ...

Politische Börsen haben nur kurze Beine , zeggen onze Oosterburen. Daarna zullen we zien. We weten wel hoe we ons moeten aanpassen aan deze wielewaal.