Waar was dat feestje?

Toegegeven, ook wij, de laatsten der onversaagde optimisten, waren van plan om ons in te graven in het vooruitzicht van een lange, koude winter met kwakkelende aandelenbeurzen en troosteloze obligatiemarkten. Maar net op het donkerste uur, toen de vijand ons in een wurggreep leek te hebben, kwam de cavalerie ergens uit het niets opdagen en wist die ons alsnog te ontzetten. 

De gepubliceerde inflatiecijfers in de VS over de voorbije maand bleken immers veel beter mee te vallen dan verwacht en kiezen - voorlopig althans - een neerwaarts pad. Op langere termijn is er geen twijfel over een substantiële afname van de inflatie-indicatoren, maar deze ingecalculeerde daling van de kleinhandelsprijzen werd verwacht zich te spreiden over een periode van 12 maanden of meer en moet zich geleidelijk een weg banen over een hobbelig, verraderlijk en verwilderd pad.  

De plotse, wezenlijke groeivertraging van de CPI-inflatie kwam vandaar daarom als een zeer positieve verrassing en die leidde tot een opleving van de wereldbeurzen, in een orde van grootte die zich extreem zelden voordoet. 

Vooral de groeigevoelige, fel geplaagde NASDAQNasdaq-index veerde krachtig op met een toename van 10 %. Helaas ging daarvan een viertal procent terug verloren voor een investeerder uit de Eeurozone door de daling van de euro/dollar-wisselkoers. 

Ook de Chinese beurs kende een opmerkelijke opleving. Dit staat los van de Amerikaanse inflatie maar is gerelateerd aan de toegenomen hoop op een milder cCoronabeleid en de aangekondigde maatregelen om de Chinese bouwsector te stimuleren. 

Ook de koersen van de langetermijnobligaties wisten een (voorlopig nog beperkt) deel van hun verliezen in te lopen met dalingen van de rente op 10 jaar met een derde van een procent tot een kwart van een procent, respectievelijk in de VS en de eurozone. 

Toch bekruipt menig professioneel belegger hierbij een stevig déjà-vugevoel want ook uit de cijfers van augustus viel al een belangrijke afname van het stijgingspercentage van de inflatie af te leiden en ook toen leidde dit tot euforische toestanden op de beurzen. Kortstondig helaas, want de exponentiële stijging van de energieprijzen op het einde van augustus maakte een abrupt einde aan de prille lente op de financiële markten.

Maar this time it’s different (en zoals steeds waagt men zich dan op glad ijs…).

Behoudens onverhoedse bewegingen op het voedsel- en energiefront, lijken de overige groeimotoren van de kleinhandelsinflatie hun opwaarts momentum te verliezen. De huurprijzen stijgen weliswaar nog steeds nadrukkelijk maar worden nu vooral gedreven door de recent sterk opgelopen kosten voor hotelaccommodatie. Ook al blijft de opwaartse trend van de huurprijzen zeer hardnekkig, de grimmigste kant lijkt te zijn afgevijld. 

Vooral het groeiritme van de prijzen voor tweedehandswagens, medische diensten en goederen in het algemeen lijkt in belangrijke mate te zijn afgekoeld van hun oververhitte piekwaarden van de vorige maanden. Dit neutraliseert de toename van energie- en voedselprijzen, die recent terug opveerden maar waarvan geen verdere acceleratie wordt verwacht.

Eerder bleek al uit de werkgelegenheidsstatistieken dat de salarisgroei in de meeste sectoren was afgevlakt- maar hier moet onmiddellijk aan toegevoegd worden dat deze zich nog in behoorlijke mate boven hun langjarige gemiddelde bevindt. Maar de kracht van de Amerikaanse arbeidsmarkt vertaalt zich niet in lonen die een sneller groeipad volgen dan de inflatie – integendeel - en dat is hoopgevend.

Ook in de eurozone vertoont de economie zeer grote weerbaarheid en blijft er sprake van een krapte op de arbeidsmarkt, in weerwil van de sombere conjunctuurvooruitzichten. In het Verenigd Koninkrijk bevindt de werkloosheid zich zelfs op een 50-jarig dieptepunt, ondanks de economische en financiële problemen die zich in het fiere Albion opstapelen.

Maar in de VS lijkt de arbeidsmarkt zich stilaan maar zeker te ontspannen, ondanks de stevige groei van nieuwe banen en de historisch lage werkloosheid. Dit blijkt onder meer uit de quit-ratio, met name het aantal mensen dat vrijwillig ontslag neemt om elders een baan tegen hogere vergoedingen op te nemen. Voor het eerst sinds de economische opleving na de coronacrisis heeft deze index opnieuw negatief territorium opgezocht.